Konferencja prasowa
Znaczącym wydarzeniem dla Specjalnej Komisji stałą się konferencja prasowa 22 stycznia 1944 r., na której chciano przedstawić najważniejsze ustalenia. Przybyło wielu zagranicznych dziennikarzy w tym córka ambasadora amerykańskiego Cathhleen Harryman. Pokazano mogiły i cały proces ekshumacji , w obecności dziennikarzy dokonano 3 sekcji zwłok. Po południu o 16.30 zaczęła się konferencja. Oczywiście dziennikarze nie posiadali żadnych informacji o tym, iż przez 3 miesiące członkowie komisji nie mieli dostępu do miejsca zbrodni, którego strzegły oddziały NKWD.
Kilka ważnych informacji, tworzących kłamstwo katyńskie, pojawiło się na konferencji. Komisarz ludowy Potiomkin powiedział, że Polscy jeńcy wojenni zostali przysłani do obwodu smoleńskiego w 1939 r. gdzie pracowali przy robotach ziemnych aż do wybuchu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941 r. Przez pewien czas pracowali tam także dla Niemców, ale w sierpniu i wrześniu 1941r. zostali przez nich rozstrzelani w lesie Katyńskim. Nie zostali ewakuowani w odpowiednim czasie z braku wagonów i bombardowań stacji kolejowej. Ważnym dowodem stał się w tym momencie sfałszowany dziennik burmistrza Smoleńska i zeznania Bazilewa. Dziennik był niemal niezbitym dowodem dla sowietów na świadome i systematyczne likwidowanie polskich oficerów przez Niemców. Udało się nawet zorganizować tłumacza, a dziennikarze na konferencji mogli zadawać pytania członkom komisji.
Spektakl nie przekonał dziennikarzy. Co więcej, jeden z nich Aleksander Wert odniósł wrażenie, iż nawet jeżeli oskarżenia wobec Niemców z góry były ustalane to usprawiedliwianie strony rosyjskiej było zupełnie niepotrzebne. A to znaczy, iż konferencja nie tyle miała na celu oskarżyć Niemców ale także odsunąć jakiekolwiek podejrzenia od sowieckiego rządu. Tylko wspomniana córka ambasadora amerykańskiego Pani Harryman nie miała wątpliwości, iż zbrodni dokonali Niemcy, a wszelkie argumenty podawane przez komisję Burdenki były racjonalne. Jej postawa była niejako wyrazem ówczesnej polityki prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta, który zdecydowany był poświecić prawdę o Katyniu na rzecz sojuszu i dobrych stosunków z ZSRR.
Korespondent amerykańskiej gazety „Time” na konferencji zapytał, czy komisji nie wydaje się dziwne, że ofiary były zbyt ciepło ubrane jak na sierpień - wrzesień 1941 r. Potiomkin odpowiedział wówczas, iż we wrześniu zaczynają się już chłodne noce, a Tołstoj pokrętnie tłumaczył, że jeńcy innej odzieży nie mieli.
25 I 1944 r. Komisja wydala komunikat, który następnego dnia został opublikowany w prasie. W oficjalnym komunikacie poprawiono błąd komisji jaki dostrzegli dziennikarze na konferencji i przyjęto, iż jeńców wymordowali Niemcy jesienią 1941 r.