Katyń 1940

DOBROWOLSKI Hieronim, urodzony 20 września 1890 r. w Lublinie. Syn Piotra i Rozalii z d. Sierocińskiej. Maturę po ukończeniu średniej szkoły handlowej zdał w 1910 r. w Lublinie. W grudniu 1911 r. powołano go do służby w armii rosyjskiej. W ciągu sześciu lat służby został awansowany do stanowiska dowódcy kompanii w 12. turkiestańskim pułku strzelców. W czasie I wojny światowej był ranny i kontuzjowany. Od 1918 r. służył w I Korpusie Polskim w Rosji. W lipcu 1919 r. został zmobilizowany do Wojska Polskiego. Skierowano go na miesięczny kurs Wileńskiej Szkoły Instruktorów przy 1. Litewsko-Białoruskiej Dywizji wojsk Litwy Środkowej. W grudniu 1919 r. został komendantem szkoły podoficerskiej w batalionie uzupełnień mińskiego pułku piechoty. Przeniesiono go na stanowisko dowódcy kompanii strzeleckiej w 2. pułku piechoty Legionów. W listopadzie 1920 r. został mianowany na stopień podporucznika. 18 października 1921 r. przeniesiono go do rezerwy. W 1927 r. powołano go na ćwiczenia w 8. pułku piechoty Legionów, dowodził pododdziałem saperów. Mieszkał w Puławach. Przydzielono go do kadry oficerskiej Okręgu Korpusu IV. 6 września 1939 r. zgłosił się do służby w Składnicy Uzbrojenia nr 2 w Lublinie. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku. Jego nazwisko znalazło się na liście wywozowej 032/2. Wywieziono go z obozu 17 kwietnia 1940 r.
Został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w kwietniu 1940 r. W czasie ekshumacji wiosną 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 586.
Odznaczony rosyjskimi orderami św. Jerzego 3 i 4 stopnia (za odwagę w czasie I wojny światowej).

Inwentarz dokumentów katyńskich przechowywanych w Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie, Kraków 2002, s. 44-45;