GARLICKI Władysław Józef
GARLICKI Władysław Józef, urodzony 14 marca 1899 r. we Lwowie. Syn Juliusz i Kamili z d. Pizemskiej. W 1917 r. zdał maturę w gimnazjum w Złoczowie. Rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. 28 listopada 1918 r. zgłosił się na ochotnika do 6. baterii 1. pułku artylerii polowej we Lwowie. Walczył na froncie ukraińskim. 10 kwietnia 1919 r. zdemobilizowano go jako niezdolnego do służby wojskowej. 1 czerwca 1919 r. zgłosił się ponownie na ochotnika do żandarmerii polowej w Złoczowie, gdzie przydzielono go do służby kancelaryjnej. Z odznaczeniem ukończył kurs rachunkowości wojskowej przy intendenturze 6. Armii. 8 lipca 1920 r. został przydzielony do dowództwa żandarmerii polowej w Tarnopolu na stanowisko samodzielnego podoficera rachunkowego. W styczniu 1921 r. został bezterminowo urlopowany z wojska. W grudniu 1934 r. ukończył pięciotygodniowy kurs komendantów obór i rzeźni. W 1936 r. został powołany na ćwiczenia rezerwy. Mianowano go podporucznikiem rezerwy. Pracował jako okręgowy sędzia śledczy w Brzeżanach. Nie należał do żadnych organizacji społecznych, ani partii politycznych. Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 r. W 1939 r. mieszkał w Złoczowie. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku. Jego nazwisko znalazło się na liście wywozowej z kwietnia 1940 r.
Został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w kwietniu 1940 r. W czasie ekshumacji wiosną 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 2031.
Odznaczony odznaką Honorową „Orlęta”.
Inwentarz dokumentów katyńskich przechowywanych w Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie, Kraków 2002, s. 46-47;