SADOWSKI Jan
SADOWSKI Jan I, urodzony 12 maja 1890 r. we Wzdowie, pow. Brzozów. Syn Wojciecha i Marii z d. Mazur. Uczęszczał do gimnazjum w Sanoku. Działał w młodzieżowej organizacji konspiracyjnej „W” szkolącej w posługiwaniu się bronią. Był instruktorem 17. Drużyny Strzeleckiej. W sierpniu 1914 r. wstąpił do 5. pułku piechoty Legionów. Wałczył pod Sitowiczami, Hulewiczami, Rutką Sitowicką, Optową, Kostiuchnówką, Wólką Gałuzyjską, Jabłonkowem. Bral udział w atakach pod Kuklami, Kamieniuchą i Miedwieżami Wielkimi. Został awansowany do stopnia sierżanta. 4 lipca 1916 r. wyróżnił się w uporczywej obronie „Reduty Piłsudskiego” pod Kostiuchnówką. Od grudnia 1916 do lutego 1918 r. służył w Stacji Zbornej Legionów Polskich w Piotrkowie Trybunalskim. Brał udział w walkach frontowych wojny polsko-bolszewickiej. W sierpniu 1919 r. przeniesiono go do Powiatowej Komendy Uzupełnień we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1919 r. został mianowany podporucznikiem. W 1920 r. przeniesiono go do Adiutantury Generalnej Naczelnego Wodza. W 1921 r. został awansowany na stopień porucznika. W 1923 r. był referentem Oddziału V Sztabu Generalnego. Został awansowany na stopień kapitana. Dowodził kompanią, później był kwatermistrzem w 63. pułku piechoty. W 1928 r. przeniesiono go do 8 pułku piechoty Legionów. W 1929 r. został awansowany do stopnia majora. W 1932 r. był komendantem placu w Lidzie, później dowodził batalionem w 76. pułku piechoty. W 1933 r. przeniesiono go na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Siedlcach. Mieszkał przy Jagiellońskiej 2. W listopadzie 1935 r. przeszedł w stan spoczynku. We wrześniu 1939 r. został zmobilizowany na stanowisko komendanta placu w Lidzie. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku. Jego nazwisko znalazło się na liście wywozowej 015/2 z 6 kwietnia 1940 r. Wywieziono go z obozu 12 kwietnia 1940 r.
Został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD katyńskim lesie w kwietniu 1940 r. W czasie ekshumacji wiosną 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 3408.
Odznaczony Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari (za walki pod Kostiuchnówką w 1916 r.), Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Zasługi.
Był żonaty, miał dwie córki: Barbarę Janinę i Krystynę Zofię.
Inwentarz dokumentów katyńskich przechowywanych w Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie, Kraków 2002, s. 65-66;